هستی و نیستی

آیا هستی هست ؟
یا هستی نیست ؟
من به هستی می اندیشم...
اگر من هستم ، منیت من مقدم بر هستی من است ، یا هستی من مقدم بر منیت من ؟
آیا "من" در پرتوی هستی "من" است ، یا "هستی" در پرتوی من "هستی" ؟ 
آیا قبل از هر چیزی "من" "منم" ؟ قبل از هر ادراکی چه بدیهی و چه نظری ؟
مگر این که من در من بودن خود شک کنم ...
حال سوال اینجاست ، اگر من در من بودن خود شک کنم ، آن کسی که شک کرده کیست ؟
آیا او (شک کننده) "هست" ؟ 
یا نیست ؟ 
اگر نیست و در "نبودن" است چگونه شک کرده ؟
و اگر هست آیا او منم ؟